Καλοκαίρι χωρίς πυρκαγιές.. ένα όνειρο απατηλό..

Για είκοσι χρόνια περίπου διέσχιζα όλο το λεκανοπέδιο Αττικής καθημερινά.. από τη Δύση προς την Ανατολή. Εκεί κάπου στους πρόποδες του Υμηττού περνούσαν οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια.. Εκεί μαθήτευσα, δούλευα και ζούσα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Έμαθα την πόλη καλύτερα και απ’ αυτήν που γεννήθηκα και μεγάλωσα.

photo από εδώ

O Υμηττός ένα πανέμορφο με πυκνή βλάστηση βουνό, ήταν το σημείο αναφοράς για όλους στο ωδείο. Τις Κυριακές ανεβαίναμε όλοι μαζί, σκαρφαλώναμε στα βράχια, τρέχαμε στα μονοπάτια που τον διέσχιζαν, εξερευνούσαμε τα μικρά μυστικά του... Όμως μου άρεσε να ανεβαίνω και μόνη μου.. στο μεσημεριανό διάλλειμα από τη μελέτη έπαιρνα μαζί μου ένα βιβλίο και ξεκινούσα για το βουνό. Είχα βαφτίσει μια γωνιά δική μου, στρωνόμουν οκλαδόν κάτω από τα πεύκα και διάβαζα. Συχνά σήκωνα το βλέμμα να κοιτάξω τριγύρω και ένιωθα ότι δεν ήμουν μόνη. Σαν να βρισκόμουν μέσα σε μια τεράστια ζεστή αγκαλιά που με τροφοδοτούσε με αστείρευτη ενέργεια και χαρά.. Στην επιστροφή κατέβαινα σχεδόν πετώντας…

photo από εδώ

Μια ημέρα βγαίνοντας τη πόρτα του σχολείου βλέπω στο βουνό φλόγες θεόρατες, μου φάνηκε ότι έφταναν στον ουρανό.. κόπηκε η ανάσα μου για λίγα δευτερόλεπτα, έτρεξα γρήγορα πίσω να ειδοποιήσω και τους άλλους , φώναζα αλαφιασμένη ανεβαίνοντας τη στριφτή σκάλα καλώντας και τους υπόλοιπους να τρέξουμε λες και μπορούσε κάτι να γίνει για ν’ ανατραπεί η καταστροφή. Όμως το μόνο που κάναμε ήταν να κοιτάμε τη φωτιά να κατασπαράζει ότι έβρισκε μπροστά της. Ο αέρας σε συνδυασμό με το κάψιμο των δέντρων έβγαζε έναν εφιαλτικό ήχο που δε θα τον ξεχάσω ποτέ… Από τότε κάθε χρόνο ο Υμηττός καίγεται, όπως και η Πάρνηθα, η Πεντέλη.. όπως η Χαλκιδική, η Σάμο, η Πελοπόννησο.. αν έμεινε κάτι ακόμη να καεί μετά από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του 2007.. Όπου υπάρχουν συμφέροντα και απάνθρωποι, τα δάση καίγονται…

photo από εδώ

Αν και ζω σ’ ένα άγονο νησί που δε κινδυνεύει από φωτιές, όταν φυσά δυνατά όπως αυτές τις μέρες μέσα στο κατακαλόκαιρο, το μυαλό μου είναι εκεί, στα απροστάτευτα δάση που γίνονται κάθε χρόνο θύματα των «δυνατών»…

Μοναδική μου ευχή για το φετινό καλοκαίρι να μην έχουμε καταστροφές, να μην έχουμε πυρκαγιές στα λιγοστά δάση μας….

Υ.Γ. Με αυτή την ανάρτηση θα σας αποχαιρετήσω για το υπόλοιπο καλοκαίρι όχι λόγω διακοπών, αλλά λόγω εργασιών. Ίσως ρίχνω κλεφτές ματιές σε όσους γενναίους απέμειναν στη μπλοκογειτονιά. Καλές διακοπές και καλή αντάμωση φίλοι μου:)

Μάθημα έκτο..

Το τριήμερο των εκλογών δεν ταξίδεψα για να ψηφίσω. Ήταν η πρώτη φορά που έλειψα και δεν μπορώ να πω αν ήταν συνειδητή απόφαση ή όχι, δεν μπήκα καθόλου στο δίλλημα αφού το ταξίδι ήταν αδύνατο. Είχα όμως δημιουργική διάθεση, παραδόξως όλη αυτή η εκλογολογία μ’ επηρέασε θετικά και αφού πρώτα τιμήσαμε την παραλία με την παρουσία μας, ξέσπασα ζωγραφίζοντας κάτι που ήθελα από καιρό. Τώρα που το συγκεκριμένο θέμα αποθανατίστηκε πρέπει να βρω καινούργιο.. οι επόμενες εκλογές δε νομίζω ν’ αργήσουν πολύ!

Έγινε στο πλαίσιο του έκτου μαθήματος του εικαστικού καφενείου

και είναι αφιερωμένο στην Αδαμαντία για τα ταξίδια που μας έχει χαρίσει..

(απάντηση στο τελευταίο σου σχόλιο Αδαμαντία μου;)

Vengo flamenco gypsies dancing spain spanish music latin

παύση εργασιών και βραβείο...

-Όταν η κούραση είναι το μόνο πράγμα που κατοικεί μέσα στο μυαλό σου (όσο έχει απομείνει), το τελευταίο πράγμα που σκέπτεσαι είναι να κάνεις ανάρτηση. Σε σένα το λέω μη κάνεις πως δεν ακούς.
-Ακούω αλλά τι θες να κάνω. Ούτε μυαλό μου χει μείνει ούτε όρεξη για οτιδήποτε, είμαι κουρασμένη, θέλω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω 20 χρονών γίνεται;
-Εμ τι τους ήθελες τους κήπους, πατάτες έχει και ο μανάβης..
-Μα δεν είναι το ίδιο..
-Τότε τι παραπονιέσαι σκάσε και σκάβε..
-Εντάξει το κάνω αυτό δεν με κουράζει.. τα παιδιά όμως δε μ’ αφήνουν να δουλέψω.
-Όταν φύτευες δεν ήξερες ότι έχεις μικρά παιδιά;
-Καλά άσε με τώρα θα κάνω ανάρτηση.
-Μα είπες ότι είσαι κουρασμένη.
-Ναι, αλλά τρεις φίλοι bloggers μου έδωσαν βραβείο και όσο νάναι λίγες δυνάμεις τις πήρα.
-Ποιοι ποιοι τους ξέρω;
-Η καλή μου Olive που χαρτί πιάνει έργο τέχνης γίνεται, η Ground control to magor Tom που γράφει μαγικά.. είναι και Πειραιώτισσα;).. και η logia που τη γνώρισα πριν λίγες μέρες και με εκπλήσσει συνεχώς.. είναι και μουσικός!
-Και γιατί σου έδωσαν βραβείο;;;
-Βραβείο φαντασίας το λένε αλλά όπως και άλλα παρόμοια βραβεία είναι ευκαιρίες για να δείξουμε την εκτίμησή μας σε αγαπημένα blogs και να πούμε και κάτι για μας ώστε να μας γνωρίσουν καλύτερα. Σ’ αυτό πρέπει να πω πέντε λόγους για τους οποίους ξεκίνησα αυτό το μπλοκάκι και όπως καταλαβαίνεις…
-Πολλά λες πες μας τους λόγους και άσε τα υπόλοιπα.
-Ένας ήταν ο λόγος αν και στη συνέχεια κατάλαβα ότι το blog είναι και πολλά άλλα.
-Πάλι φεύγεις από το θέμα ποιος ήταν ο λόγος;
-Βαρέθηκα να μιλάω μόνο με σένα θέλω να συνομιλώ και με άλλους.
-………………….με….. πληγώνεις…
-Δε πειράζει θα το ξεπεράσεις και μη με διακόπτεις ήρθε η ώρα να μοιράσω και εγώ βραβεία.
-Μα…
-Θέλω να δώσω βραβεία σε νέα για μένα blogs που μου αρέσουν πολύ και δεν μου έχει δοθεί μέχρι τώρα η ευκαιρία να το πω, σε αντίθεση με άλλα που πορευόμαστε μαζί εδώ και καιρό.

Στη Mermyblue γιατί είναι ένας νέος άνθρωπος από αυτούς που διαψεύδουν το χιλιοακουσμένο «οι νέοι σήμερα….». Αγαπά το χορό και είμαι σίγουρη ότι θα είναι πολύ εκφραστική.. θα ήθελα να την δω να χορεύει.
Στον aa γιατί παντρεύει υπέροχες λέξεις με πολύ δυνατές εικόνες και συναισθήματα, γιατί είναι πολύ τρυφερός άνθρωπος και στέλνει τα πιο πρωτότυπα φιλιά:)
Στο blog του σπαστού πεταλάκη γιατί το ποδήλατο είναι άποψη που λάτρεψα τα χρόνια που πέρασαν ως μέσω μετακίνησης στη πόλη αλλά και στις διακοπές.. και γιατί είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος που καυτηριάζει όσα συμβαίνουν γύρω μας με μοναδικό τρόπο.
Στη μια φορά κι έναν τρελό γιατί οι φωτογραφίες της είναι μαγικές και σε συνδυασμό με τα λόγια που τις περιγράφει και τη μουσική που τις συνοδεύει με ταξιδεύει νου και ψυχή.
Στον φοβερό και τρομερό τσαλαπετεινό γιατί όταν γράφει για την πατρότητα δεν μπορεί με τίποτε να κρύψει την ευαισθησία του.. γιατί είναι λεπτολόγος και τέλειος σκιτσογράφος!
Στο Maximus γιατί αν και γατί και μάλιστα μαύρο το blog του βγάζει πολύ χρώμα και γιατί οι καλημέρες και οι καληνύχτες του μου έχουν χαρίσει πολλά χαμόγελα σε στιγμές που νόμιζα ότι μόνο εγώ βρισκόμουν στο διαδίκτυο.
Στην Ανεπίδοτη γιατί με τα κείμενά της δίνει μια άλλη διάσταση στα μικρά κι όμως μεγάλα.
Στον Ευρύνοο γιατί… είναι τρελός και ως γνωστόν από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις…………………

-Οκτώ blogs ανέφερες, πέντε έπρεπε
-Κανονικά έπρεπε να δώσω σε όλα αλλά….
-Καλά καλά μη το ξαναπείς, καταλάβαμε... Άντε φύγε θα κλείσω εγώ τα φώτα…

Σημ: Παρακαλώ όπως παραλάβατε τo βραβείo σας..