η Margo-οικογένεια αφιερώνει!

Όλα ξεκίνησαν από ένα πακέτο που ήρθε ξαφνικά και είχε μέσα απ ' όλα.. γεύσεις, μυρωδιές, χρώματα, τέχνη... αγάπη! Όλα αυτά.. και πώς να ανταποδώσω; Αναρωτήθηκα.. Την ιδέα έριξε η κόρη μου. Μαμά να τραβήξουμε φωτογραφίες και να τις στείλουμε στη φίλη μας. Έτσι κι έγινε, μόνο που τις φωτογραφίες τις τράβηξε η ίδια. Εκτός από την πέμπτη που έφερα πιο κοντά, όλες τις άλλες δεν τις πείραξα καθόλου. Αφιερωμένες στη αγαπημένη μας φίλη, που μπορεί να παγώσει μια θαλασσένια στιγμή σε ένα μικρό ταπεινό κοχυλάκι και να το κάνει πολύτιμο στολίδι, κερδίζοντας την σκέψη μου κάθε στιγμή.. ;-)

Η τελευταία είναι από τον μικρό μου.. αμετανόητος πειρατής, όποτε περνάμε από το ναυτικό μουσείο θέλει να πάρουμε το κανόνι στο σπίτι :-)

Από εμένα η μουσική...

Με πολύ αγάπη στη Θαλασσένια μας!

στιγμιότυπα..

Η θέα από φιλικό σπίτι.... πρώτη φορά ζήλεψα κοχύλι..

 Στο βάθος αριστερά η Δήλος και δεξιά η Ρήνεια ή μεγάλη Δήλος όπως την λέμε στο νησί. 

Άνοιξη και Πάσχα για μένα, σημαίνει χωράφια με σπαρτά που χρυσίζουν στον ήλιο.

Όσο πιο κίτρινα γίνονται τόσο πιο δυνατό το τραγούδι τους στο φύσημα του αγέρα...

Εδώ δεν χρειάζονται συστάσεις;-)

Κάποτε ο γιαλός ήταν γεμάτος τέτοια καΐκια..

Οι ψαράδες έχουν σταθερή παρέα..

Όταν ο καιρός είναι χειμωνιάτικος όπως σήμερα, το νησί του Μπάο που φαίνεται στο βάθος έχει μια ιδιαίτερη αγριάδα. Η θάλασσα σκοτεινιάζει ολόγυρά του και τα κύματα αφρίζουν στ' απόκρημνα βράχια του. Όποτε το βλέπω θυμάμαι την ιστορία που μας έλεγε η Ερινούλα...

"Κάποτε ένα καΐκι τσακίστηκε εκεί και πνίγηκαν όλοι οι ναυτικοί. Από τότε στοίχειωσε το μικρό νησάκι και τα βράδια του Χειμώνα όταν λυσσομανά ο αέρας ένα φως αναβοσβήνει παρασύροντας τα περαστικά καΐκια στην ίδια παγίδα". 

Θα κλείσω την ανάρτηση με τις εικόνες του νησιού μιας άλλης εποχής. 

Η διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ για την Μύκονο τη δεκαετία του 1960!

Καλό Πάσχα φίλοι μου.. 

Καλή Ανάσταση στις ελπίδες μας!