14 Οκτ 2015

Επτά!


Επτά χρόνια ζω στη Μύκονο μόνιμα. Τότε ήταν που άνοιξα και ετούτο το blog αναζητώντας επικοινωνία. Αυτό ήταν το μόνο που μου έλειψε στον έρημο τόπο. (Μα τι είπα; Έρημο τόπο; Στη Μύκονο; )

Η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Άλλοι ρυθμοί.  Άλλες συνήθειες. Άλλοι στόχοι. Η οικογένεια εκτός από τους τέσσερις μας  απέκτησε και άλλα μέλη. Γάτες, σκύλο, παπαγαλάκια, κουνέλι, χελώνες, κατσίκες και έπεται συνέχεια.
Έφτιαξα κήπο και μετά μανίας  συλλέγω πολύτιμους σπόρους που εξασφαλίζουν την όποια αυτάρκεια στην οικογένεια αλλά και στους μελλοντικούς καλλιεργητές. (Στη Μύκονο όλα αυτά; Αυτή που διασύρει μετά μανίας ο τύπος; Το άνδρο της ακολασίας;Την ντροπή της Ελλάδας; Το νησί των πλουσίων και των απανταχού παρανόμων;)

Στις παρενθέσεις είναι απορίες που μου έχουν εκφράσει επισκέπτες σε ετούτο το blog στα επτά χρόνια ζωής του. Γιατί η εικόνα είναι άλλη. Και ζούμε στην εποχή της εικόνας. Η εικόνα γίνεται πεποίθηση. Η πεποίθηση καθορίζει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Σήμερα εν έτη 2015, συνεχίζουμε να τσουβαλιάζουμε, να ομαδοποιούμε, να ζούμε με στερεότυπα. Τα αναπαράγουμε με ευκολία ώστε να επιβεβαιωνόμαστε... πως για την δυστυχία μας δεν φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι.




Στη Μύκονο μέχρι και σήμερα υπάρχουν σχολεία που υπολειτουργούν. Δημοτικά υποστελεχωμένα, γυμνάσια και λύκεια δίχως καθηγητές κατεύθυνσης. Όπως και στην Ρόδο όπως και στην Τήλο ή την Ανάφη. Όλοι οι τόποι πλήττονται το ίδιο από την κρίση ή την ανικανότητα. Ή και τα δύο. (Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που δεν γνωρίζω καλά για να το θίξω) Όλοι οι πολίτες πλήττονται το ίδιο, εκτός από αυτούς που ζουν στα "πλούσια" νησιά. Αυτοί πλήττονται περισσότερο σε όλα τα επίπεδα. Και επιπλέον στοχοποιούνται από τους πάντες.
Γι αυτό απεχθάνομαι τις γενικεύσεις, τα στερεότυπα, τα τσουβαλιάσματα την παραπληροφόρηση!

Εχθές ταξιδέψαμε μερικοί γονείς στη Σύρο για να πιέσουμε ώστε να καλυφθούν τα κενά στο σχολείο μας. Κάποιοι πολέμησαν αυτή την κίνηση. Δυστυχώς το στερεότυπο "δεν πρόκειται να γίνει τίποτα", είναι επίσης διαδεδομένο. Δεν είναι έτσι. Από τον καναπέ δεν κατακτήθηκε τίποτα!

Επτά μήνες να κάνω ανάρτηση
Επτά χρόνια blogging
Δεκατέσσερις σήμερα...
Πάντα συμπαθούσα το επτά :-)